günün
kızıl dut dudaklarını
öptü doğa
soluk soluğa düşler
kanat çırptı
göğüs kafesinden
sermest yüreklerin
tellerine asıldı nihavent solfejler
ebem kuşağı
sarıp sarmaladı
akrep ile yelkovanı
durdu zam/an…
şafağın harlı alevi
tutuşturdu suları
dalgalar savruldu
usulca okşadı köpükler sahili
hüzün pür telaş
izini kaybettirdi
büyüdü gökyüzü
mavi bir kelebek
tılsımlı kanadı ile
umutlara dokundu…
güneşin at kuyruğu saçları
can evinin kameriyesinde sarmaşık
doludizgin şahlandı bulutlar
zaman
aşka teslim oldu…
AA