sevgin ile çiçek çiçek açılmışım ben
şehir şehir diyar diyar saçılmışım ben
bir keder kuşağı sarmış dünyayı
en ağır depremi yaşamışım ben
sen atsan da beni senden uzağa
yolu sana varanları tanımışım ben
nelerden geçerek gelip yanına
kendimi bu
aşka adamışım ben
değiştirip aynalarda kimliğimi yüz kere
beyaz bir denizde kara adamışım ben
bu saray ne kırk oda ne ben neyim
allah allah kırk birinci odaymışım ben
bu gizem ne bu ışıklar bu yol ne
meğer sevilmeye adaymışım ben
hakikat kapısında bildim ne olduğumu
ne sap ne saman ne buğdaymışım ben
kurtuldum sanırken ben ben demekten
ben ben diye çınlayan sedaymışım ben