Sensiz geceler zulüm
yatak-yorgan çakıl taşı
sağa dönsem hüzün
sola dönsem hüzün
hiç çıkmıyorsun akılımdan
dört duvarda,
göz kapaklarıma mıhlanmış yüzün
zavallı dilimi
susturmak ne mümkün...!
adını sayıklar geceler boyu sessiz sessiz
alışamadım yalnızlığa;
yalnızlığın
dudakları ne kadar da soğuk ve hissiz
keşke bir gölge olsa yanımda
gölgesi bile yok yalnızlığın
ölüm gibi kimsesiz.
Şairin Sitemizdeki Diğer Şiirleri
Yorumlar
Henüz kimse tarafından yorum yapılmamış.
Yorum Yaz