Sen gittikten sonra,
Cennet sandığım bu dünya, en büyük düşmanım oldu.
Hep batmasını,
Hep yanmasını istedim alev alev.
Kıyametin kopması için,
Hiç böyle içten dualar etmemiştim.
Sen gittikten sonra, ben gülmedim
Hiç üzülmedim ben,
Bana gülenlere aldırış bile etmedim.
Aşkın amansız,
Aşkın keskin pençesinde çırpınmayanlara göre,
Bu kadar deliydim ve komiktim belki de...
Sen gittikten sonra, gelip te kapıma güvercinler,
Benden yem istemediler.
Hepsinin kanatlarında bir yorgunluk,
Uçuşlarında bir durgunluk vardı.
Onlarda seni çok arardı.
Benden fazla istediler belki de,
Bir akşam üstü,
Ansızın dönmeni beklediler beyazlar içinde.....