tekir kedinin
patilerine düşmüş
bir yumak gibi
geceye
dolanır
hüzün...
gece
gözlerine dolanır
gah
kahve
gah
yeşil bir dal
kırılır en ince yerinden...
mesnetsiz bir sav gibi
bir başına
ürkek
ve
sahipsizdir
hüzün...
gül/i rana
günbatımında açar
kapanırken
bütün perdeler
sımsıkı
son perde
son
kara bir perde çekilir
trabzanı
çoktan
yosun tutmuş
bir hayata..
ezilmiştir
gül..
sarısında
kanarken hüzün
alında
sevda yanar
ve
bir ağrı gibi
şiire dökülür
aşk..
aşk şiirde büyür..
24/05/2011
ödemiş