hep aynı noktada durdu sıfırda ne eksiydi kendine ne artı..
mavi kurdelalarına al benekli kuşlar konduğu zamanlarda artarım, sanmıştı hayaline gece olan kuşlarla.. telek telek katar katar
yürekten kandıklarına kanadı... kan/adı yar/adı hep aynı noktada kaldı sıfır... ne artı ne eksi...
eldi bildiklerine.. bildikleri el/di ona.. bir gün bir parça maviliklerden çaldı bir avuç denizlerden ve uyunca mavi üstüne beyaz düşleri.. aşk olsun, dedi aşk oldu...