Artık her şey gözlerine benzer
biraz gerçek ve çokça yalanlar ve yanlışlar
her şey gözlerine benzer
gözlerin İzmir'i İzmir gözlerini anlatır
yüreğimi hep paslı bir hançer kanatır
gördüğüm her yalanla her yanlışla ben ölürüm
ben her gün yeniden ölürüm
siz neden hep soyunuyorsunuz
siz neden hem soyunup hem utanıyorsunuz
hüznünüz hep alkollüdür alkol sefalarıyla başlayıp biten
gözyaşlarınız büyük yanlışlarınız,
yanılgılarınız ve yalnızlığınızdır herkesten gizlediğiniz
çoğul gözleri görmez, çoğalan mutlulukları bilmezsiniz
hüznünüz hep alkollüdür
yalnızlığınızı bastırmaya çalıştıkça batarsınız
ağzı alkol tütün ve şehvet kokan oğlanların
terli ve kirli koyunlarında teselli ararsınız
hiçbir sabah aynada kendinizi tanıyamaz utanırsınız kusarsınız
her teselli sabıka kaydınızdır sonradan pişmanlık duyduğunuz
her pişmanlıkla biraz daha ölürsünüz
her gün azar azar biraz biraz yavaş yavaş ölürsünüz
hayata hep yalan yanlış buruk kırık gülümsersiniz
hayatsa hınzırca sizinle dalgasını geçer durur
bir düşünün nerede neyi ne zaman gerçekten yaşadınız ki
hayata kendinize olduğunuz kadar uzaksınız
bir düşünün niçin hep gizli kanıyorsunuz kan ağlıyorsunuz
- II -
özlemlerimizle öksüz kalan gözlerimizi yitirdikten sonra
gözyaşlarımız hüznümüze hüznümüz yalnızlığımıza bulaşmış neye yarar
bir kerecik olsun göremedin gözbebeklerimdeki kanayan acıyı
acı ki tarihin bedeli ödenmiş yanılgısıdır
tarih ki başarılı ya da başarısız tüm ihtilallerin
ölümle yaşam arasındaki tedirgin gülüşüdür
tedirgin sevişmelerden artakalan
korkunç bir pişmanlık ve büyük bir yalnızlıksa
tereddütsüz bıçağınızı kalbinize batırın
tutunduğunuz kırık bir daldır
tükenişinizi suskunluğunuza astığınız
boşuna uğraşmayın hiçbir şey avutamaz yüreğinizin tenhalığını
küllenen
aşklarınızı hiçbir şey diriltmez
yitirilen düşler yüzünüze yapışan acı bir hüzün
ve iğreti gülüşlerdir yüzünüzü kanatan
iğreti gülüşler yitirilen düşlerdir
soylu
aşklar kirlenmiş yüreklerde yaşamaz
kirlenmiş yürekler hep konuşur ama yaşamaz
oysa konuşmak kirli yüreklerin hiçbir eksikliğini gidermez
konuştukça eksikleri kırılıp düşer çürüyen gecelere
emilmekten şişen, moraran ve çürüyen dudaklarınız
en büyük acınız ve utancınızdır ertesi güne kalan
durmadan yinelelediğim sözleri hep ağzıma tıkadınız
beni hiç anlamadınız beni hiç anlamadınız
alkölün esrikliğiyle geceleri apışaranızla, gündüzleri yüreğinizle kanadınız
ama hep yalanlara sığıdınız ama hep gizli gizli kanadınız
ah siz beni hiç anlamadınız hiç anlamadınız
yanlış bir hayata saplanan diş izlerine katlanmalısınız
ey bedenini ihaleye çıkaran müzayedeci yürekler
her yeni güne farklı sperm kokusuyla başlamaya utanmalısınız
size sizi anlatmaktan usandım anlamadınız
bir ''yalnızlık niye kanar'' hiç anlamadınız
-III-
yalnızlığınızı onarmaya çalıştıkça yalnızlaşıyorsunuz
hep ama hep yalnızlığınızla sevişip duruyorsunuz
bilmez misiniz ki tenin tene sürtmesiyle
aşk yeşermez
yaşamdan hiçbir şey anlamıyor bir kısır döngüde boğuluyorsunuz
aşklarınız hep kaçamak ve gizli gülüşleriniz hep kanamalı
sevişmeleriniz hep yarım yamalak acılı ve acele
bir yatakta iki beden, bir dudakta iki yalan olmak
aşk değildir
kirlenen yüreklerde
aşklara ve düşlere yer yoktur
bu yüzden hep yalnızlaşıyor, bu yüzden hep kanıyorsunuz
bir bir yıkılıyor doğrularınız
aşklarınız inançlarınız
hep bir şeyler eksilir yaşantınızdan usul usul eksilir
paldır küldür eksilir yaşantınız, gürültüyle devrilir mutsuzluğunuz
her şeyiniz hiçbir şey anlatmıyor
siz artık eksik, yarım ve yanlış değil, siz artık hiçbir şeysiniz
yanlışlığınız ömrünüz, ömrünüz yalnızlığınızdır
yanlışlıklar, yanılgılar, yalnızlıklar tufanında
hovardaca harcanan onursuz hayatlar...
Bu muydu ulan hayatınız.
Kategoriler
