Kopkoyu karanlıklarda yalnızlığımı yaşarken
yanlış mekanlarda sürekli yanlışlığını yaşayan
minik bir kaldırım kuşuna rastladım
kimsenin yüreğinde sığınacak bir yuva bulamamış
gündüzün yanlışları gecenin yalnızlığına devrilmiş
pusulasız ve yelkensiz bir gemi gibi savrulup durmuş rüzgarlarca
kimse anlamamış suskunluğunu
ansızın ürkekçe gelip kondu yaralarımın üstüne
benim gibi bir adama iltica etti
söylenen her yalana inanarak bütün kuşlarını salmış gökyüzüne
kuşları geri dönmemiş
kanayan kalbine acıları sığmamış
geceleri gizli gizli hep ağlamış
kimse anlamamış, anlaşılmamış
umutları azaldıkça umarsızlığı çoğalmış
sabahsız gecelerin karanlık burgaçlarında
örselenmiş yüreğini b
aşkaldırısal intiharlara vurmuş
o genç ve güzel ömrünü
kirletilmiş sevinçler, yağmalanmış sevgiler eskitmiş
sessizce kanayan yüreği ansızın düşünce avuçlarıma
çoğul yalnızlığım bozguna uğradı yavaşça şaş kaldım
karanlığımı ve karamsarlığımı anlattım umursamadı
ürkekçe gelip kondu yaralarımın üstüne
Kategoriler
