1/
Özleyince insan
Rüzgara yaslanmış buğdayların rengini
Gönlünü bir kırlangıç kanadına bindirir
Sarnıç gölgesinde uyur dolunay
Dünya bir su damlası kadar hafif
-Yel ese eyyam ola-
Paslı yağmur tırmalarken yüzümü
Eyy gönlümün esmerleşen gelini
Bütün bildiklerim senin sözündür
Bir yudum su
Yüreğime serinlik ulaştırsın
Toz-duman oldu ortalık
Aramıza dağlar girdi farkında mısın?
Haramiler şimdi ata binmiyor
Korkuyorum acılı günler
aşkına
Kül yığını olacaksa bütün şiirler
Yazmanın anlamı yeniden belirlensin
2/
Şiire özlem sözüyle başladım
Çocuk doğar doğmaz niçin ağlıyor
Sonsuzluk içime kerte kerte otursun
Haramiler su başında
Sevinçlere sıra gelsin istedim
Kokusu kaybolmuş bir karanfile
Ve insan teriyle yoğrulmuş
Bir kitabı okumaya sıra gelsin istedim
Bilinir, gözlerimden bilinir
Kimi, niçin sevdiğim.
Gönül bu hayıflanma
Bir kızın yanağından bir gül koparsam
Kızılırmak anısına
Hüsran bıçağın ucuna düşmüş
Segi ise yüreklere sığmıyor
Hasret taşıyan gönül
Sıla yollarında titreyip durur
Fermansız bir türkünün dizeleriyle
Sabah sabah gelip geçti turnalar
3/
Bu kaçıncı kış bağrımda yatar
Bulutlar serilip yorgan olunca
Sevda kokan türküleri aradım
Sefertası taşıyan işçilerin içinde
Ve neden sonra
Bir telaş çöküverdi
Hoyrat söyleyen bu toroslu yüzüme
Hayatın bu ketresi
Yanağımda şarkçibanı gibi duruyor
Esmer gülüm seni değil
Çocukları düşünürüm yollarda
Gözüyaşlı anaları
Ayrı kalmış sevdaların sahiplerini
Ve bir de simitçileri
Hasretin ve kederli günlerin
Şafağında bir alıcı kuş gibi
Acı dolu yaşamın ortasından geçiyorum
“Kara gözlerini sevdiğim dilber”
Düşün,
Kırlarda buğdayların rengini düşün
Kov, soğuklar cennete gitsin
Cehennem denilen ülkenin gücü kalma
4/
Daha dün
Dağlara çıkmış savaşıyorduk
Kentlerin gürültülü yaşantısından uzak
Sancılı bir yaşamın berbat oluşu
O kentin havasını sarsıp geçerse
Şafaklara yetişsin kan kırmızı menekşe
Yağmalanmış bir yaşam arkamızdan kalacak
Gel, gözlerinle gör
Dışarıda işçiler kaldırımı parçalıyor
İçeride ben, toprağın yazgısını okuyacağım
Gözlerine gece dedim
Bak, ortancalar çiçek dökmüş Meryamce
Zenci türküleri söylüyor dilim
Gökmavisi sevdaları uzanıp tutmam gerek
Bunu bil, her hatalı davranış
Kavğaya vurulan bir kilitmiş diyorlar
Neden sonra umut yenileniyor
Ve neden sonra
Halk adına özür dilemek
Gündemin ilk maddesini oluşturuyor
Yaşam kokusu uluorta
Çöküvermiş, gülkurusu yanakların üstüne
Ve o yürek amansız bir sevdayla
Dünyayı kurtarmanın umudunu taşıyor
5/
Hele dinle sevdamın esmer gülü
Hele bir yol beni dinle
Pas yanığı tedirgin iki elin üstünde
Akşam yeniden yaşanıyor denilse de
Korkuyu şafakla yenmesini bilmişim
Deli gönül,
Maviler kuşanan kan kırmızı menekşe
Başakların içinde kaybolacak
Otuzunda karasaçlar dökülürken tezgaha
İşçi tulumunu giyenlerden birisin
Ve ben, gözlerine baktıkça anlıyorum
Her derdin bir çaresi var
Mutlaka...
Gözlerine gece dedim
Tan vaktinde buluşmanın sevinci
Yürek sevdasına hançer biledik
Madende kömür sökenler
Tezgahta
Hasreti tere katanlar bilir
Yeryüzü insanlığın hünerini istiyor
6/
Vaktim yok,
Seyredemem gecelerin yakamozunu
Ayaklarım yol üstünde tedirgin
Esmerleşen yüzümün som görüntüsü
Aynalara sığmıyor
Günlerin getirdiği serinlik ötesine
Çekilip gitmenin anlamı nedir?
Dalgası olmayan denizlerin önünde
Ellerimi tuzlu suya bırakmadım anlasana
Bu yolları arşınlayan bedenim
Bu usum, bu bilincim
Bayatlamış sözlere aldırmıyorum artık
Grevlere yaslanmışım inatla
Kavğanın ve yaşamın anlamını kavrıyorum
El verdim sevdanın öbeğine ulaştım
Sen anlarsın beni sıla güzeli.
Kategoriler
