Ziraatte bir anı değişmezdim dünyaya
Göğsümde sıcacıktın yüreğimde bir Derya
Heyecanlıydım biraz sana bir gül vermiştim
Gül solsa da
aşkımızı hiç soldurma demiştim
Dilimde “Mona Roza” kollarımda sen vardın
En mutlu insan bendim sense en güzel yârdın
Küçük bir şiir yazıp teklifimi sunmuştum
Gözlerim parlıyordu sanki tekrar doğmuştum
Senin o tebessümle bana bakışın var ya
Semada gökkuşağı yüreğimde bir Derya
Çilekeş hayatımın en sevimli anıydın
Gülşenimde “Nazlı Gül” gönlümün sultanıydın
Seni düşünmek bile can verirdi ruhuma
Sesini duyduğumda gün doğardı ufkuma
Mutluluktan
aşkımın divanesi olmuştum
Aradığım sevdayı yüreğinde bulmuştum
Gerçeğimde düşümde hep çiçekler açardı
Senin olduğun yerden iztirâblar kaçardı
Aşk vardı huzur vardı umut vardı dünyamda
Kelebekler uçardı her bir gece rüyamda
O tozpembe hülyalar gerçekleri arar ya
Mecnuna varmaz Leyla, benim hasretim Derya
Menzilimi ararken Tophane’ye varmıştım
Aşkımı boydan boya bedenime sarmıştım
Sabah ezgileriyle Rize sokaklarında
Ben seni arıyordum seher şarkılarında
Nâdanlara yâr oldu kuşların güzel sesi
Beyaza bürünmüştü Nevbahar elbisesi
Bir damla ab-ı hayat içsem avuçlarından
Ruhuma can gelirdi yine senin canından
Hanı çırpınan balık susuzluktan ölür ya
Bana da
aşk çeşmenden bir damla su ver Derya.
Kategoriler
