Yarınları gül kokan bir intihar sabahı
Giriverdi zehirli bir gül gönül bahçeme
Baykuşlar haber saldı çığlıkları dağlara
Dağlardan bir kıvılcım düşüverdi kalbime
Ayrılığın şimşekten kor olduğu zamanda
Düşlerime ram olan bir ateşle kavruldum
Gül endam... bedenimle sensizliğe vuruldum
Ruhum bir b
aşka yansır hayal aynalarına
Ömürden bir kıvılcım koparır seni benden
Kan kana karışmadı benim düşlerim kadar
Bülbül gülü sevmedi mehtaplı bir gecede
İki dünya verdiler yüreğime pranga
Örümcek kadar umut öremedim kendime
Hakikatte Tur Dağı’nda gülü solduran volkan
Eridi geleceğin sahipsiz kollarında
Gül endam... o gecede sen olsaydın yanımda
Angarya saatlerim bırakmıyor zamanı
Uğruna can verdiğim peygamber çiçekleri
Sessiz bir ağıt sanki gözlerinde buğulu
Bir kasırga yüreği kadar sancılı
aşklar
İnan bu melodiler sana da son şarkıdır
Nakaratı ölüm kokan ayrılığın şarkısı
Kaderi özümseyen aklımın kıskacında
Öğrendim musikinin gizem dolu ruhunu
Hayat kadar kısacık... ebedi heyecandı
Gül endam... senle doğan günler dahi yalandı
Sevgi darağacında bir infaz bekler beni
Kırık yaşam kılıcın kabzasında güller var
Kurşun kadar sıcaksın hedef kadar karanlık
Gül endam... güle benzedin diye öldürecekler seni
Bitmez bu sır dünyası, kelimelerle bitmez
Artık dudaklar sussun... kalpler, gözler konuşsun
Her hatıra canlansın serseri bakışlarda
Közlensin her hatıra kan gövdeli yaşlarda
Bir damla bin umuttur gölgemi temizleyen
Zamanın çirkefinde açık sarı bir umut
Seninle kavuşmaya zehir kattık Gül endam
Vuslata can gelmişti... biz kanattık Gül endam
Bir zindan kokar şimdi esaret zincirleri
Nostaljinin koynunda güller açar zemheri
Bir cemre düşüverse bulanık saçlarıma
Şemalin toprak kokar berzahın yumağında
Bir ölüm vurur beni... vurur sorgulamadan.
Artık git be Gül endam... fazla yaralamadan.
Kategoriler
