Sevdâya alışkın bu gönüller seni bekler
Son darbe de her cân o ölüm bûseni bekler
Sevdâ denilen çölde çiçekler de tuzaktır
Vuslâtı yakın sanma fizandan da uzaktır
Ellerde avuçlarda senin ismin anılsın
Gönlümdeki
aşkın yine yoklukta sanılsın
Yükselsin o rûhum göğe çıksın sana değsin
Çektirdiğin âhlarla gönül gökleri eğsin
Hakkın bizi halk ettiği toprak ne de paktır
Herhalde bu yüzden ki mezâr taşları aktır
Heyhât! Kara sevdâ denilen yol ne de dardır
Aşk bitti mi dünyâ kelebek ömrü kadardır.