Ustalardan Şiirler

kim verdi yeterince, yaşamın hakkını
kim görebildi,
yetimin gözyaşlarını yorganın altına sakladığını,
"ben de insanca yasamak istiyorum"
diye yırtınırken birileri
tek başına bırakılmadı mı,
dipsiz kuyularda.

uyuma! ey insanoğlu gafleti uyandırmışken uykusundan
hala gölgesinde yaşıyorken atanın,
bir şerefsizin sofrasında satıldın,
kan kusuyorsun arkasından.

daha dogmadan,
çatalını batırmışsın lokmama
hayatta yarim eksik olabilirim ama,
ben,
bir kaç melunun sofrasında,
satın alınmayacak kadar da tamamım
atamın kanını taşıyorum
Türkiyedir vatanim.

bir daha,
zafer kazanmış komutan edasıyla
dikilme karşıma
bu topraklarda,
kimse benimle, böyle konuşmaya cüret edemezken,
ve ben bugün sana yasama hakkini verdiysem,
sakin bu seni yanıltmasın
biz değil miydik inen,
ölümün kıyısına ana, oğul, kız, kızan,
biz değil miydik, özgürlüğün simgesini kanla toprağa kazan

vatan hasretiyle gelmedik mi uçurumların ucuna
şerefsizce konuşan binlerce dili kesmek adına,
can vermedik mi
Sakarya' da
Gelibolu' da.

göremediysem ben o sarisini
göremediysem denizler gibi bakisini
kısmet olmadıysa ölmek yanında,
ve eğer görebilme şansım varsa
cennetin en yüce divanında
ben dilenmeye hazırım,
cenneti...