Sonbahar mevsiminde ki ağaçlar gibi Yapraklarımı döküyorum teker teker, Sararmış hepsi, oysa ki gövdem onlardan beter Susuz hayatımda sessiz haykırışlarımla Yaşamaya çalistim yıllarca Tutundum var gücümle, savaştım her şeyle Gözlerimden yaşlar bile akmıyordu artık Susuzluk köklerime kadar işlemişti Haykırışlarım hıçkırıklarıma karışarak Nefes almaya çalisiyordu var gücüyle bedenim Kısa bir hayatın son günlerini yaşiyordum belki de, Acı vermiyordu hiç bir şey, sessizlik kadar Tereddüt etmiyordum yalnız kalmaktan Sensizlikten korktuğum kadar Umut ediyordum hala tüm yüreğimle Saf kalbimin iyimserliğiyle... Kısa bir an da olsa sadece benimle olabileceğini Hayal etmek istiyordum rüyalarımda, Oysa rüyalarım kabuslarla doluydu yıllarca Gökyüzüne baktığımda yıldızları değil Sadece Dolunay'ı görebiliyordum artık Dolunay karanlıklara karıştığında, Benim de hayatım karanlıklara alışıyordu Yıldızların ışığı beni yaşama bağlayamıyordu çünkü, Bir tek Dolunay'ım vardı senden arda kalan Bir tek Dolunay'ım var yaşamam için savaşan Sadece o bana gülümsüyor ve yüreğini açıyor artık Eskiler geçmişte kalıyor zamanla Bir zamanlar seni görünce sevinirken, Şimdi sadece Dolunay'ı görünce gülümseyebiliyorum Her şey değişebiliyor mu hayatta? Aşklar bile mi? Tek dileğim Dolunay'ım asla değişmesin, Diğerleri gibi...
Kategoriler
