Ustalardan Şiirler

Ve bitişini kutluyoruz,
Yine beraberiz sensizlikle baş başa
Şamdandaki mum ışığının bile umudu yitik
Oysaki dünyanın bir merkezinde
bir yerleri umarsızca aydınlatıyor
senden vazgeçişime, ağlıyor
kolumda acının ördüğü soğuk bir kelepçe
üzerimde ayrılığın siyah ötesi rengi
ah sensizlik………
oysa öyle çok sevmiştim ki
sana kendimde olmayan
ama yaratabileceğim mucizeler verecektim
seviyorum diye yalan söyleyip beni öpsen de
bu yalana kanacaktım bile bile
hiç neden yokken doğruları savunacaktım sana
yalanlarınla yürüyen bu aşkı düzeltecektim.....
deli değildim…………….
yaşam böyle ayarlamıştı
dost dediklerimiz ayrılığımıza neden bir örgüttü
seni kendi bünyemde bir bütün yaptım toparladım
sapa sağlam bir zemine yerleştirdim kalbimde
sense hiç sevmedin bunlara rağmen
sessizliğin derin karanlığında yol almaktayım
elveda gözlerinin yeşilinde kaybolduğum elveda
kokunla savrulduğum umarsızım elveda
sana bir tren garından bakar gibiyim
işte geldin ve gidiyorsun
sadece bakakalıyorum ardından
öyle sonsuz ki bu gidişin umudum yok
göz yaşlarım sadece sana akıyor
soranlara sensiz kaldığımı söylüyorum
söndüm artık kozama girip bir daha çıkmayacağım
bakmayacağım gözlerine yeşilinde savrulmayacağım
savrulmayacağım elveda

ruhum bedenime düşman
bedenim unut
ruhum yaşat diyor seni
filizlerin saklı içimde onları besleyip büyüteceğim
taa ki parlak bir güneş sağanak bir yağmur onu keşfedinceye dek........
keşfedilirse söyle bir düşüneceğim
öyle atlamayacağım yunusların mavi denizlerde
en derin yeri bulunca dalmaları kendince oyun oynamaları gibi
hiç düşünmemiştim nedense.
Seninle sonun başlangıcındayken ne yapacağımı
Umutlarım,hayallerim çılgınlıklarım
sana yapacağım kaprislerim
nazların cilvelerim sabırla beklediğim yuvam
evliliğim belki de doğacak küçük sevimli ikimizden bir parça olacaktı
Bebeğim hep içimde saklı kaldı.sonbaharın kuruttuğu sararttığı yaprakların düşmek ve kaderlerine razı olduklarını gördükçe,
Tek tek toplayıp yerlerine geri yapıştırmayı ve yeşermelerini istiyorum
Ne onlar yeşermeye, ne sen dönmeye meyillisin
Böyle bir şey her halde aşk acısı
Daha beteri var mı denemedim
İmkansız burada başlıyor herhalde
Güneşim soldu artık bana gülmüyor
kendi kendini yedin bitirdin diyor
Yaratmaya çalışma artık diyor
Kendin ettin kendin çek diyor
Anladım ki düşene gerçekten kimse acımıyor
O an dostun kalmıyor
Aradığın herkes başkalaşmış senden uzak
Seni dinleyemeyecek kadar yorgun
kendinle bir hesaplaşma başlıyor
ayrılığın hesaplaşması
Bedeli ağır
Cezası ise
sen uzaklara sürgünlüsün
Ben burada mühürlüyüm

Ah.....
Eskiye bir dönebilse insan
Nerede hata yapmış bir anlaya bilse
oradan tutunup yeniden başlasa sevinçle, ümitle
Çok mu geç kaldık
tren vardı mı son durağa
Bari bırak da nokta olana kadar seyredeyim gidişini
Seni seviyorum derken başlayacak yalnızlığım
Ve belki de koşacağım bir ümit geri döner diye
Ama artık çok geç olacak her şeye çok
Tükenmekteyim sancılarım firari
Beni benliğimden girdaplara sürüyor
Kavuruyor bu yokluk sinsi sinsi
yavaş yavaş öldürüyor
dön ne olur

Bir gün geri gelecek misin
Ben sana sırtı dönük bir haldeyken sarılacak mısın arkamdan
Ben geldim sana geldim ben seni sevdim affet diyecek misin
Belki de bunların hayaliyle geçecek bir süre avunacağım
Yokluğuna alışmak mı? Hayır tamamen yok olacağım
Ve belki bende gideceğim uzaklara sensizlikten de uzaklara
Kaderim buymuş
kime ne hesap soracağım ki
ben buna meyilliymişim

Gel gel de gör içimi
gir de yan yana bilirsen
Önce bir ışık olursun
sonra soğutursun belki
Sonrada can verirsin içimdeki sonbaharıma
Şimdi gözlerin yanımda olsa
hiç yummadan baksam gözlerine
Sende gülmesen o masum kederli halime
Sadece anlasan gözlerimden
seni nasılda kocaman bir aşkla sevdiğimi
Sana sadece elveda diyebildim
Sevgi fakirim benim
Acı haykırışımı duymadın mı uzaklardan
Bir ok gibi girmedi mi yüreğine o sesler
Dinleseydin kendini
Kör sağır ve dilsiz olduğunu anlardın
Ve seni görmeseydi gözlerim
Bu kadar umutsuz olmazdı belki de yüreğim
Konuşmam susarım artık
başka sevdamda olmaz zaten
Yorar savrulan gençliğimi başka bir aşk
Sanki yüz yıllık çınar gibi her an devrileceğimi düşünerek
Yaşamak mıydı benim bu hayattan payıma düşen?