Unuttum sanıyordum oysa,
Gözyaşını ve seni,
Oysa yanaklarımda serinliğini hissedip,
Dudaklarımda acılığını tadınca gözyaşımın,
Anladım ki;
Ne seni unutabilmişim,
Ne seni düşündüm mü yanaklarımdan süzülen,
O gözyaşını,
Oysa hani bir daha o zeytin gözlerini hayal edipte,
Islatmıcaktım toprak gözlerimi,
Olmadı ama,
Her uyuduğumda,
Ya da her uyuduğumu sandığımda,
Hani uzanmışken üzeri sensizlik kokan yatağıma,
Pencerelere konan kuşlar misali,
Sen konardın hayal pencereme,
Ve böyleyken söyle,
Unutmak kolay mı seni,
Ve şimdi; lapa lapa yağan kar misali,
Ve üzerimden hiç durmaksızın boşalıyor gözyaşım,
Dönebilir miyim bir daha bilmiyorum,
Ya seni eskisi kadar sevmiyorum,
Ya da yeniden böyle bir
aşk yaşamaktan korkuyorum,
Korkuyorum çünkü benim
aşklarım hep sevgi şiirleriyle başlar,
Ayrılık şiirleriyle son bulur,
Ve sen ilk şiir yazmayı öğrettin bana,
Bir daha ayrılık şiirleri yazacak kelimeler bulamazda,
İçimi dökecek cümleler kuramam diye korkuyorum,
Bilmem belki de son mektubu yollamasa mıydım sana,
Belki o zaman sende unuturdun her insan gibi,
O zaman ben de bulunmazdım belki bu yol ayrımında,
Ve bu hayatta sinyallerim bozuk benim,
Ve ne tarafa dönebileceğime karar veremeyecek kadar çocuğum halen daha,
Bilmem aslında bıktım belki de seni seviyorum demekten,
Yoksa sevmek suç mu sence de???...
Kategoriler
