Ustalardan Şiirler

Bin bir renkli hayal bahçemde
ekmeye başladığım tohumları
yavaş yavaş kaybediyorum.
Ama olsun ne önemi vardı ki...
Savrulan yılların ardından bir nebzede olsa
toparlamak kendini...
Bir nebzede olsa yeşertmek çorak toprağı
pes etmek ne kolaydı öyle
oysa direnmek işte buydu zor olan
zoru başarmak.
Geceleri yıldızlara bakarak ağlamak...
Yıldızlar umutsuzluğu umuda çevirmeme
yardım eden
dostlarındı onlar
her şeye rağmen gökyüzüne bakmak
ve umudu hissedebilmek güzeldi
gökyüzünün acık maviliği ve geceleyin
hükmedici, dolunayın inci gibi parladığı
laciverdini görüpte yasamaktan
bıkmış olmak imkânsızdı.
Sabırla,sevgiyle,umutla yeni bir öykünün
kahramanı olmak...
İşte! işte en önemlisi de buydu
zaten...