Ustalardan Şiirler

Tükeniyor ağlamalar zamanla..
Sınırlar koyuyorum içime çizdiğim ülkeler arasında
ve ben yıkılması gibi bir imparatorluğun
siliyorum haritalardan seni azar azar..
Tükeniyor ağlamalar.
Başka bir sebepten yeniliyor kendini gözyaşları..
Sebepsizlikken eski anlamsızlıklar,
şimdi anlamlandıramadığım bir sebebim doğuyor.
Acıyorum kendime.
Yıllardır bulamadığım bu kaçış sayesinde
yeni yollar türettim hep varmak için sevgiye.
Bekleyenler vardı elbet,ne sana benzeyen ne de bana.
Bekletmemek için koşmak geldi içimden,
daha hızlı hatırlamadan yaptıklarımı,koşmak...
Varacağım yer ne olursa olsun,
sana benzemedikçe sorun yoktu.
Yaklaştıkça bana yaklaşana,
sen oldu sesi,nefesi..
Sanki sendin öpülen ve ağlatan,
bu başkası olsa da!
Bu hüsran olsa da sonunda başkasında varmak sana,idare eder olmuştu
yarın değildi beni düşündüren
bugün şekil vermekteydi ellerin kalbime.
Sayendeydi yaşamak
ve yine sayende ölmek.
İstediğini yapardın sen,
çünkü güçlüydün en az benim kadar.
Ne istiyorsam oydun dilediğim gibi kullanabileceğim,
sadece kendi içimde..
Karışmazdın kalbime sen,
bana bırakırdın düş kurmaları,
sabah 4-5 kapanışları..
Şükretmeye sebebim, ah etmeye niyetimdin yıllar boyu.
Ne sevecek kadar yürekliydim seni
ne de bırakacak kadar kararlı.
Hep eksikti bir şeyler,yaşananlara rağmen..
Eksildim,
arda kalanı hesap dışıydı.
Benim önemsemediklerimdi senin hayatın.
Ve senin için ben,yazılmış bir romanda başrol alamayacak kadar değersizdim.
Sonumu kimsenin merak etmediği.