Ustalardan Şiirler

sensizliğin ertesi sabahı
dünya yoku artık sanki
sanki hiç bir şey yoktu
bir anda herkes çekilivemişti
yüreğim bile beni terk etmişti
hayallerim yoktu
rüyalarım yoktu
sanki,sanki hiç bir şey yoktu

bir ben kalmıştım ortada
yalnız yaşayan ada misali
ağaçlarım, onlar da terketmişti beni
deniz dalgalarını yüzüme vurmuyordu
korkuyordu belki de
çünkü anlıyordu beni
yüzüme vuracağı dalganın
hayatımın sonu olabilceğini biliyordu

bir ben kalmıştım ortada
nadasa bırakımış tarla misali
kimse ekmiyor, kimse biçmiyordu
papatyalar da artık çıkmıyordu
sensizlik vardı
uçsuz bucaksız
o ne olduğunu bilmediğim
niye geldiğini bilmediğim sensizlik

bir ben kalmıştım ortada
untulmuş bir sokak misali
karanlıktım
sokak lambalarımı da yitirmiştim
beni gören yoktu
ne olduğumu bilen yoktu
karanlık bir köşede
sessiz, sedasız yaşıyordum
belki de yaşadığımı sanıyordum

bir ben kalmıştım ortada
çiğnenen bir gül misali
kokmuyordum artık
insanlara baharı müjdeliyemiyordum
bülbül bile beni terk etmişti
anlamımı yitirmiştim çünkü
çünkü insanlar beni gördüğünde gülmüyordu
ya da sevinç gözyaşları dökmüyordu

sensizliğin ertesi sabahı
anla artık sevgilim
ben ölmüştüm...