Çıplak bir ağaca astım kendimi
İsteklice ölümü bekliyorum
Kalp atışlarım hızlanmaya başladı
Ve tarafsızca sallanıyorum
Umutsuzluğa sabitledim gözlerimi
Ağlıyorum ama yutkunamıyorum
Bedenim titremeye başladı anne
Ölüyorum ve hissedeceğini umuyorum.
Özgürlük insanın kendi başına ölebilmesiymiş
Bunu üstüne basarak söylüyorum
Oysa ne kanlar dökülüyor bu uğurda
Şimdi hepsine acımaya başlıyorum
Haydi ölüm gözlerimde kapandı
Savunmasızca seni bekliyorum.
Demokrasi yok mu bu ağaçta
Ben özgürlüğümü istiyorum
Güneş umut ışıkları saçar diyordum
Oysa şimdi göremiyorum
Kör insanlara haksızlık etmişim
Hepsinden özür diliyorum
Umut güneşin ışıklarında değil
Aldığın nefestedir diye düzeltiyorum
Haydi ölüm illa kan mı istiyorsun
İşte sana onu da veriyorum
Bıçağı da sapladım kalbime
Karşılıksız
aşkımı akıtıyorum
Oysa umutlarımı asmıştım kızın kalbine
Şimdi hepsini ona bırakıyorum
Yalnız bir gerçek var inkar edemiyorum
Ben o kızı hala seviyorum
Ölüm ellerimden tutmanı istiyorum
Çünkü kuşları artık duyamıyorum
Elveda hiçbir zaman kanunlarına
Boyun eğmediğim dünya
Elveda hiçbir zaman kendisini sevdiğimi
Bilemeyecek olan sevgili
Elveda yalnızca bedenimi emanet ettiğim
Ön yargılı ama, sevdiğim ailem
Ve elveda ruhumu halen titreten
Benim duygusal dostlarım
İpi çıkarmayın benim boynumdan
Ölüm var onda acıtır sizi
Bıçağı da çıkarmayın kalbimden
Ucunda gizli bir
aşk gizli
Gözlerimi açın desem de açmazsınız
Bilirsiniz ki kahreder sizi
Yeter artık ölümü bekletmeyelim
Bir an önce gömün beni.
Kategoriler
