Ey! Sahte hislerin sahibi!
Soyun, yalan elbiseni...
Bir temiz canı,
Bir yeşil fidanı öldürdün,
Dün, sende yeşildin,
Bugün kemikten de katı...
Ağlayamazsın bile,
Ağlasan da,
Toprak bile tutmaz gözyaşını,
Derdine yan!
Duygusuzluktur dünyada en acı...
Azaptaydım, yüreğimi söküp aldın,
Matemdeydi binlerce,
aşk perisi,
İlkbahar kokulu ilaçlar sürdüler,
Birer-birer sardılar, açtığın yaraları…
Ruhum bedenimden koptuğu anda,
Aşkın nûru, yüreğimdeki boşluğa aktı,
Kan rengine boyadığın sevdam,
Gün ışıklarıyla, nûrla yıkandı…
Sen;
Kış ortasında kalmış,
Gövdesini kurtlar kemiren,
Çürümüş yaşlı çınar misali,
Dökülen, kurumuş yapraklarına yan…
Sen;
Taşlaşmış yüreğinle,
Her gece, b
aşka bir şeytanla sevişirken,
Yüreğimi geri almak için,
Yalvarıp, yakaracağımı beklerken,
Ben çoktan ölümsüzler ordusuna katıldım,
Kendime portakal çiçeklerinden
aşk yaptım
Kategoriler
