Bir mutluluk gemisiydim sanki;
Mutluluk yüklü bir gemide
Ama bu gemi ne kadar ilerlerse ilerlesin
Mutluluk yerine hüzün saçıyordu etrafına
Adı mutluluk gemisiydi;
Ama aslında o;
Bir hüzün, özlem ve ayrılık gemisiydi.
Hergeçen gün artan özlemin,
Duyulan sevginin,
Hissedilen
aşkın,
Çekilen hasretin simgesi o aslında.
Ne kadar yük taşıdığını o dahi bilmiyor.
Çünkü o geminin içinde o kadar hayata küsmüş insanlar var ki!!! !!!! !!!
Biri gülse diğeri ağlıyor,
Biri ağlasa diğeri gülümsüyor.
Hayat işte böyle bir şey.
Her şeyi ve herkesi aynı anda mutlu edip,
Ağlatmayı başaramıyor.
Herkese eşit, adilce davranamıyor.
Her geçen gün o gemiyle birlikte,
İçindekilerde umutsuzluk saçıyor etrafına.
Birdenbire ortalığı anlamsız bir karanlıık kaplıyor.
Her taraf kapkara, zifiri bir karanlık oluveriyor.
Göz gözü görmüyor.
Aydınlık o kadar uzak değil aslında.
Sadece ve sadece hayata bir kez olsun
GÜLÜMSEYEREK bakabilmek gerek.
Sadece acılara SON demek gerek;
MUTLU OLMAYI bir kerecik dahi başarabilmek için.
Kategoriler
