Baharın en güzel zamanında
Masum bir kelebek kanatlanır semaya
Sarhoş olur kır çiçeklerinin reyhasında
Artık hali kalmaz uçmaya
Gök kubbenin en ucunda,
Savrulur ilk gelen rüzgarda
Bilmeden geldiği bu diyardan
En güzel renk demeltlerinden
Bir gökkuşağı bırakarak arkasından
Aşkın sarhoşluğu işte
Küçük bir kelebek olmaktır
Aklının başından gittiği anda
Rüzgara kendini bırakmaktır
Gök kubbeye ulaştım dediğinde
Nefesin kesilip cansız kalmaktır
Aşkın büyülü kokusunda
İstemeden sarhoş olmaktır
Küçük bir kelebek olmaktır
aşkBilsende cansız üç gün sonra yatacağını
Delicesine kanat çırpmaktır
Papatyaları, laleleri çılgınca koklamaktır
Zamanın kollarında erimeden
Son nefesini baharın koynunda vermektir
En güzel renklerini kıskanmadan
Bütün dünyaya göstermektir
Düşünmeden yokluğu
Her anınla var olmaktır
Sevdiğinin rengarenk gözlerinde
Işığınla kaybolmaktır.