Hasret kokan bir bahar akşamıydı.
Ay ışığı yüzümü aydınlatırken,yıldızlar çakıl taşları gibi dizilmişti gökyüzüne
ooff çekiyordum kendimce.Avutuyordum kalbimi
ama adım gibi emindim..
Seninde gözlerin o yıldızlardaydı bu gece
ve o yüzden bu gece bir b
aşka güzeldi onlar..
Üstelik aynı şeyleri düşündüğümüzü de iyi biliyordum.
Benim tek bir farkım vardı senden,
Ben kayan her yıldızda seni diliyordum AYŞEM...
Kötü sesimle şarkılar söylerken kuşlar bile kaçmıştı yanımdan,
gözlerim buğulu camlar gibiydi,sildikçe tekrar nemleniyordu...
Halimi görseydin acırdın Ayşem.
Beni bir tek yıldızlar anlıyordu,bir tek onlar dinliyordu.
Sanki hepsi birer sevdalıydı.
Zamanında çok sevmişler ve kavuşamadıkları için bu hale gelmişlerdi.
Şimdi de sevenlere kıyak geçiyorlardı..
Çünkü ben Yunus Emre misali söylediğim şiirleri sırf sende onları dinliyorsun diye
haykırıyordum gökyüzüne..
ve senden tek farkım vardı benim ben kayan her yıldızda seni diliyordum AYŞEM...
Zaman herşeye inat su gibiydi yine,
akreple yelkovan hiç yorulmadılar bu kovalamacadan.
Çiçekler yine açtı baharda,
kışın bacalardan yine duman tüttü.
Herkes birşeyler için çabalıyordu.
Aslında herkes kendi hayatının başrol oyuncusuydu
ve herkes mutlaka hergün tanrıdan birşeyler diliyordu..
Ama benim herkesten tek bir farkım vardı,
BEN SENİ DİLİYORDUM AYŞEM....
Kategoriler
