kadın
bulutu sorarken
pamuk tarlalarını düşünüyordu
denizi sorarken
çocukları
adam
bulutlar pamukmuş gibi
cevaplıyordu
deniz, özgürlük ve barış adına
maviymiş de adam anlatıyordu
ve çocuklar
aklına gelince
adamı bir gökdelen yalnızlığı sarıyordu
sahi kim vurdu uçurtmaları da
çocuklar ortalıkta yok?
kadının elleri pamuk oluyordu
adam deniz, balık ve gerekirse
yosun kokuyordu
sahi kim kırdı göğün kanadını da
çocuklar ortalıkta yok?
yoksa
savaşı gören çocuklar
bir gecede büyür mü?
ve barış
kalp kırıklığından ölür mü?
Şairin Sitemizdeki Diğer Şiirleri
Yorumlar
Henüz kimse tarafından yorum yapılmamış.
Yorum Yaz