Şimdi muhtemelen
Bu kör saatlerde
Dönüp durmaktasındır ranzanda.
Belki elli kişilik koğuşta
Benden de muhtaçsındır
Bir tek candan dost sarılışına.
Zaman ektiğini biçme zamanıdır.
Pişmanlığın sivri ucu
Bükmektedir kitapların belini,
Kesmektedir
Şakaların dilini,
Elini eteğini de çekmiştir
Çoktan hayallerin.
Zaman
Sigara dakikalarını artırma zamanıdır.
Yine muhtemelen
Düşünce odalarında
Ben gezinmekteyim.
Yine muhtemelen
Gamsız, uçarı bir görüntü çizmekteyim.
Onca sevgimi nasıl erittiğini
Gözlerine savurmaktayım.
Zaman beni suçlama zamanıdır..
Şu an ne yaptığımı düşünüyor olabilirsin
Muhtemelen isabettir tahminlerin...
Yine de uzaktan şöyle bir “acaba? ”
İçini kıyıyordur
Zaman hesaplaşma zamanıdır
Pazar görüşlerini çoktan çıkardın da aklından
Epeydir mektuplarım da gelmiyor değil mi?
Yüzdesiz bir umuttasın
Bir zamanlar bana verdiğin gibi.
Gözlerin bakamasa da
Gardiyana
Yüreğinden sesleniyorsun
Kendi adını alışkanlığına...
Son mektuba kadardır sabrın
Ve başlamışsındır çoktan küfretmeye
Ya kadere
Ya bana
Ya
aşka.
Bu sevgi kendi başladı
Kendi kendini bitirdi.
Sen yine günahsızsın
Zaman bahtına kahretme zamanıdır.
Sana hiç beklemeyi öğretmemiştim
Her zaman vardım değil mi?
Sevgimde savurgandım
Öfkemde cimri...
Hala da öyleyim ama
Ne öfkem kaldı sana
Ne sevgim.
Çoktan geçmişti bitirme zamanı da
Zaman erteleme zamanıydı.
Masum hatam
Çekildim artık hayatından.
Görüş bitti.
Kategoriler
