Ustalardan Şiirler

Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey
Dört duvarlı bir oda
Mum ışığı
Ben ve düşünceler
Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey
Soğuk duvarlar
Yalnızlığın kanayan yüzü
Ve kimsesizlik
Ve inadına içimde bir türlü tükenmek bilmeyen
Hasret kaldıkça daha çok bağlandığım
Bağlandıkça ümitsizliğe sürüklendiğim
Ne olursa olsun vazgeçemediğim o sevgili
Kaç gece rüyalarımda gördüm seni
Kaç gece bana geri dönüşünü seyrettim uzaktan
Ama bir türlü ellerim ellerine değmedi
Rüyaların en güzel yerinde boşluktan düşer gibi uyanmak sessizliği
Ve büyük bir pişmanlık gelirde oturur yüreğime
Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey senden ibaret
Bende bıraktığın izler öylesine derin ki
Hala silkeleyemedim üzerimden senin bıraktıklarını
Hala yaşamımın bir tarafında senin adın geçiyor
Geçmiyor da saplanıp, kalıyor
Sana en aşık yüreğimin ortasına saplanıp kalıyor
Kaç gece uykularımdan sıçrayıp da uyanıyorum
Düşlerimde değil de
Birde gerçekten görmek istiyorum yüzünü
Hayallerimde değil de
Gerçekten sevmeni bekliyorum beni
Gelse diyorum
Bir ikindi yağmuru getirsen bana
Birde gökkuşağı
Beraber ıslansak yağmurlar altında
Sırılsıklam sarılsam sana
Gece olunca
Yine beraber izlesek seninle yıldızları
Ve yine sen saran ol yüreğimin bir yanını
Çocukluğuma dair hatırladıklarım üşütüyor beni
Kışın ortasında yalınayak loş ışıklı sokakların arasından geçen
kimsesiz bir çocuk gibi
Üşüyor ve ağlıyorum
Ağlıyorum ve kimse duymuyor göz yaşlarımı
Kimsenin umrunda olmuyor içimdeki ateşten
Senin bile
Birini ayrı tutsam da
Renklerin hepsini seviyorum aslında
Havayı elmayı suyu sever gibi değil de
Bir başka seviyorum seni
Seni ayrı tutsam da insanların hepsini seviyorum aslında
Senden öğrendiklerimle yaşıyorum hala
Senden sonra kimse bir şey öğretmedi bana
Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey
Senin öğrettiklerinle sınırlı kaldı
Gülü nasıl koklayacağımı öğretmiştin bana
Dikenli olsa da sevmeyi bazı şeyleri
Ufak bir kız çocuğunun
Gözlerindeki o mutluluğu görmeyi öğrettin
Ve sevebilmeyi öğrettin nefret ettiğinde
Bana sessiz sakin kalmayı öğrettin
Sabırlı olmayı ve beklemeyi
İnan çok şey öğrendim senden
Sen gittin
Kimse bir şey öğretemez oldu bana
Ben senin bana bıraktıklarınla yaşıyorum
BAK BEKLİYORUM SENİ
Sabrediyorum
Bir gün dönmeyeceğini bildiğim halde
Bekliyorum...
Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey
Bir bekleyişti aslında
Güneşin yeniden doğmasını bekler gibi
Ufukta arar gibi gözlerini
Sonsuz bir bekleyiş bu
Kıyameti yada ölümü bekler gibi
Kurtuluşu bekler gibi yada
Evet doğruydu ben senden çok şey öğrenmiştim
Bir sabah uyandığımda
Yalnızlığa gömüldüm
Gidişinin sebebini anlayamadı çocuk aklım
Üzüldü çocukluğum
Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey
Benim kahramanım olmandı aslında
Artık bir kahramanım yok
Ve artık çocukta değilim zaten
Artık benimde sana öğreteceğim çok şeyim var
Her zaman mutlu olunamayacağı ve yaralı kalp taşımayı
Bir gün kalbimi avuçlarının arasına aldın
Umursamadım
Bana umursamamayı öğreten ilk sen oldun
Vefasızlıktan hep korkardın ya
Unutmamayı öğrettin bana insanları
Çocukluğumdan beri unutamadım seni
Ama sen unuttun beni
Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey
Senin gidişin
Ve bir daha aramayışın oldu aslında..