Ustalardan Şiirler

Heybemde sevdiklerim,doğrularım,yanlışlarım,
Birazda umut attım içine, çıktım yola
Dimdik azcık ta umarsızca yürürken,
Yaşam çizgilerine basa basa,
Taşlarda kösteklenen, tanıdım çok
Acılara isim verdim,
Yaşayanların, bükülmüşlük seviyesini gözeterek
İşaret attım kimisine, bu çok ağır dı!
Yolun henüz başındayken,
Daha acı çeşitlerini tamamlamışken,
Mekanik ablalarla tanıştım
Annelerini kaybetmişlerdi;
Mekanik olmak için yeterli sebeb!
O gün bıraktım çizgileri ezmeyi,
Acılara isim vermeyi.
Daha yaşanacak, o kadar çok acı vardı ki
Dayanılmaz, ince parmakla üzerine kondurulamaz;
Bir taney'di.
Onu yaşayanları, gördüğüm gün bıraktım!
Masa başında gözyaşlarıyla, annesini çağıranları
Gelemeyeceğini bile bile, yaradana yalvaranları gördüğüm,
O kör gün.
Bıraktım, acının çeşitleriyle ilgilenmiyorum artık
Herşeyi yaşamıma konduruyorum
Kaybedişlerin tüm çeşitlerine,
Kapım ardına kadar açık...
Biri hariç, düşüncemde dahi alınmazım,
Anneme dokunmayın!

Her harfin sahibi,
Dün gece gördüğüm düşümdür
Yokluk sınırlarına boyun eğen ben,
Teslimim yokluk zincirlerine
Dokunmazım, alınmazım Anneme ilişmeyin!
Kahreden bir rüyaya dahi,
Tahammül edemiyor titrek ellerim
Gece; yere dokunmaz, sessiz parmaklarıyla,
Dudağıma uçuk kondurmuş!
Uykunun içinde, kanatlarım yolunmuş!
Bu korku dahi, dudağıma hain seni kondurmuş!

16.12.2006 09.46