Ustalardan Şiirler

taşları hiç sevmem
soğuktur onlar
dayarsam omuzlarımı tas duvarlara
oturursam üstüne yorulduğumda
bir titreme tutar beni,
bir yorgunlu çöker üstüme.

kurumuş sonbahar yapraklarını
kendine hesap soran, bitkin bir insana benzetirim
geçmiş yılların yorgunluğu adeta yüzüne yansımış bir insan
ben kurumuş yapraklara benzemek istemiyorum.

Bir de ışık vardır,
yıldızların, günesin ışığı
yıldızlarınki hayallerimi hatırlatır bana
güneşinki ise umut verir,
biran için içimi ısıtır
gözlerim daha içten, derinden parlamaya baslar
dudaklarımda derin bir tebessüm belirir,
bütün korkularımı unutturur, güç verir bana.

.....ve rüzgar
nedir bu rüzgar?
saçlarımı dalgalandırırken hürriyetimi anımsatır bana,
gözlerimi kapattığımda sessiz,
çok derinden huzur veren
bir şarkı fısıldar kulaklarıma
iste o zaman bir kuşku sarar içimi
kalbime bir ağrı saplanır sanki
içimdeki ses bu rüzgarın emsalini görmedin der
yinede açmaya korkarım gözlerimi
ısrar ederim, direnirim her rüzgar ayni diye

iste sözünü ettiğim bu rüzgar sensin,
günesin ışığıyla gelen bu rüzgar
düşüncelerimi darmadağın eden bu rüzgar
hangi yönden eşeceğini bilmediğim
esintisine kapılmamam gereken
bu rüzgar sensin.