Ustalardan Şiirler

Yüzü Cama dayalı bir çocuğun
Baba hasretiyle kaç gece bekledim seni
Her gün biraz daha yorgunken
Daha bir suskunken her günkünden
Şarkılar söylerdim bilinmez makamlardan
Şiirler dökülürdü yüreğimden
Ya sana doymadan çekip gidersem

Gizli bir yas gibi büyür sensizliğim
Ağaçlarda bir kuş yuvası olurum
Yabancı gözlerde aynalardayım şimdi
Bir sen kaldın zulasında hayatın birde ben

Derdimin tek anlayanı
Yüreğimin güleç yani
Günışığım, Gökkuşağım, deli kanımsın
Yürekliysen sende beni sev bu gece
Kunduramı bağlamayı öğrendiğim gün
Kendimi sevdiğim kadar,

Sen şiir olmuşsan şiir sensizliktir artık
Çünkü yokluğuna kurşun işlemez
Nicedir gözlerim dalıp gider
Nicedir ekin tarlasında rüzgar sari değil
Sessiz hüzünler yazılmış alnıma
Bir güneşin doğuşunu bekleyerek

Otuz bahar sonrada olsa
Adı sensizlikte olsa yılların
Bir ambulans sireninde ve sedyesinde de olsam
Yinede hatırlarım seni
Ömür son limana demirleyince
Anlatacak çok şey kalır doğmamış bebeklere

İşte böyle prenses
Kaç hasta bekledi sabahı
Benim seni beklediğim kadar
Bir çocuğun ölümü kadar hazin
Bir segah taksimi kadar yaralı
Kalem olsa dünyadaki bütün ağaçlar
Ve bütün denizler mürekkep olsa
Senin şiirini yazamam yinede

Bu şiiri sana armağan ettim prenses
Yanına almayı unutma sakın,
Belki soban sönmüş, belki kitabın bitmiş
Belki dizlerinde battaniye
Yalnızlığın iç çekisini duyarsın
Paketteki son sigaram ve titrek bir mum alevi geçmişe dalarsın.
Kimseler görmesede GÜLÜM
Sende kanarsın sende yanarsin.....