Yaşarken ölümü tatmak çok zor anne
Severken bu kadar ayrılmak çok zor
Bir ufuk çizgisiymiş meğer sevdam
Her zaman göreceğim hiçbir zaman ulaşamayacağım
Yoksa ben sonsuz bir
aşka mı kapıldım anne
Gündüzlerimi durgunlaştıran gecelerimi yoğunlaştıran bir
aşka mı
Dört duvar arasında sıkışmışım
Mahkum olmak ne zor şey anne
Yoksa ilk yenilgimi mi tadıyorum anne
Ettiğim mücadeleler yıldız gibi parlarken
Zaferden emin gülüşlerim kıskanılırken
İlk yenilgim mi bu yoksa anne
Yok anne yok sen mezarında rahat uyu
Öyle bir miras bıraktın ki bana
Zorluğun kendisinden değil galibiyetimden korkuyorum
İçimdeki sonsuz
aşkı unutmaktan korkuyorum