Ustalardan Şiirler

Ah İstanbul sen yok musun sen
Boğaz köprüsünün o büyüleyici manzarasını
Kız kulendeki o esrarlı hikayeni dinlemeye
Deniz kokunu içime sindirerek solumaya
Martıların dans edişini izlemeye geldim.
Ah İstanbul sen yok musun sen
O esrarlı güzelliğine dayanır mıyım ben
Her köşende bir tarihinle bütünleşen
Buram buram sanat eserlerinle, her şeyinle
Taşın ve toprağınla hep gündemdesin sen
Ah İstanbul sen yok musun sen
Sevinçler ve hüzünlere sahne olan otogarında
Boğulmuş hıçkırıklara hep şahit olursun sen
Dünyanın dört bir yanından sana gelenlere
Nasılda kucak açarsın sonsuza dek sen
Ah İstanbul sen yok musun sen
Şimdi benim yüreğimi dinliyor musun
Hep sevdiklerimi verdim ben sana
Yıllarca acımadan hasret beklettirdin bana
Özlemi mi içime gömerek verdim onları kucağına
Ah İstanbul sen yok musun sen
Kördüğüm olmuş duygularımı ve
Boğulan hıçkırıklarımı gizledim sevdiklerimden
Özlemden yangın yüreğime senin ellerinden
Bir yudum su serpmeni bekledin senden
Ah İstanbul sen yok musun sen
Otobüs duraklarında ki ayrılış sahnelerinde akan
Kurumuş gözyaşlarımın izini aramaya geldim
Sevdiklerime el sallayıp vedalaştığım anlardaki
Acılar yumağını unutup çözmeye geldim.
Ah İstanbul sen yok musun sen
Hep takvimlerde bana gün saydırdın neden
Senden bir teselli istedim ama vermedin
Vapur sesleriyle karışan hıçkırıklarımı
Hiç mi kulağını açıp ta dinlemedin
Ah İstanbul sen yok musun sen
Aç kollarını İstanbul yine geldim sana
Yağan karın ile karışan hüznümü bıraktım sana ben
Neden hep sevdiklerimi aldın elimden
Neredesin sen İstanbul gel sil akan gözyaşlarımı
Ne duruyorsun su serpsene yangın yüreğime
Ah İstanbul sen yok musun sen
Şimdi gidiyorum sana yine sevdiklerimi bırakarak
Buğulanan gözyaşlarımı içime akıtarak
Yıldızlarla selam göndereceğim ağlayarak
Elveda İstanbul elveda kızgınım sana ben
Gidiyorum işte ardından el sallayarak