Aşk Şiirleri

SEVGİ PINARI

Bir garip pınar vardı, ıssız bir dağ başında;
Sanki hüzün taşırdı suyunun akışında.

Yüreğinden kaynardı suyu, saftı, temizdi,
Yıllarca çağladı hep, ne yoruldu, ne bezdi.

Susuz bir yolcu bekler, hep yollara bakardı,
Heyhat! Kimse geçmezdi, o su boşa akardı.

Sonunda, birgün biri geldi; perişan ve aç
Yaşamak için sanki bir yudum suya muhtaç.

Öylesine içti ki, pınarın suyu bitti,
Sürünerek gelmişti, selâm vermeden gitti.

Pınar,küstü dünyaya, o gür kaynak kurudu.

(Benim 'Sevgi Pınarı' gönlümün masalı bu....)

Adem BİLİCİ.