Aşk Şiirleri

âşkımdan şekvâ eden yâr
ah eyleme

hele bir çık da seyret hâlimi
rûhumda açtığım çiçekler ölü
mâi bildiğim umman kirli
lâcivert dediğim gök gri

esmeye başladı işte
firâk ve zevâlin yeli
ve musîbet
ve hasret akıtıyor gözleri
kapadı kulaklarını figânımıza

değildir kalbim taştan yâhut çelikten
bırakalı gururu ayak dibine
anladım ki aczimi
gizli bir intiharmış elleri

gönlümde açtığın bu had'siz yara
âdeta tüm bedenime zuhûr etmekte
olmazsa harâret
ne zevk verir ki su içmek

şifâhen susuzluğumu sür sînene
yok cihetinde ise
bil ki evvelâ şeksiz ve şüphesiz
ölüm vesile

lüzum yok
korktuğun ve düştüğün dehşete
ölümle karşı karşıya geldiği esna
dilimin ucunda sakladığım şehâdet

âşktan şekvâ
âşktan gayrı her şeyin var bir eceli.


nâgehân.