Kirpiklerinde üşüyor rüzgar,
Terinin yolu uzatan kıvrımlarında ısınırken ben.
Tırnak aralarında zamanın artıkları,
Saçlarında göç zamanını kaçırmış kırlangıçlar,
Notalarından taşmış,
Enstrümanları aşmış,
Kulaklarında inleyen nağmeler.
Ve sen
aşkım,
Anahtarsız kapılarım,
Susuz rakım,
Alkolsüz sarhoşluğum,
Uykusuz dinginliğim,
Uykuda ki uyanıklığım,
Netlikte ki bulanıklığım.
Hala göğsünde ağlıyor kelimelerim,
Aklını çelsin diye,
Maskeler takıyor cümlelerim.
Darmadağın yatağında yer ararken kendime
Dön içine bir kere ve söyle,
Sevişmek ihtiyaçtan çok
aşktansa,
Bedeninin altında gizlenen
Kalbin nerede?
Elif SEZGİN