Aşkından dama çıktım az temiz hava alayım diye
Aşkın ile ölüyorum sevgili duymazsın beni niye
Ahırda ineğin samanına kattığım arpa fiye
Senin ismini fısııldadım seni söyledim
Yokluğun mahvetti beni yar perişan eyledin
Aşkınla şimdi tutuşmuş bir orman gibi yanmaktayım
yıldızlarda yakamozlarda seni aramaktayım
aynalara bakarak saçı taramaktayım yokluğun çöktü içime
Sevgilim nerdesin ölmekteyim
Şimdi sanki bir heykele dönmekteyim
Ateş idim yavaşca sönmekteyim
Ben don fistan değil gömlekteyim
çömlekte bal gibi idin sevgilim
yokluğuna alışamam kalbim nasıl sızlıyor
gel ellerim üşümekte