Ayşe Sevil.. mesela sen şair çocuk !unuttuğum şairliğimi düşürüyorsun aklıma ..
.. Ve bir kağıt kalem alıyorum elime yazmaya başlıyorum kaldığım yerden, gözlerinden..
Ayşe Sevil ..oysa unutalı çok oldu yüreğimi gözlerinin yeşilinde..
. Unuttuğun sadece yüreğin mi? titrek bir sesle rüzgara sürünmüş kokusu, ruhun sımsıkı sarılıyor ruhuma..
Ayşe Sevil.. ve ruhuma .. kokunun rengini alıyor ellerinin değdiği bedenim ve b
aşkalaşıyor o an evren..
.İşte bütün güzellikleri kaybediyoruz ten tene değmek satır satır elvedalar taşıyor lal olmuş dilimiz ve şiirler konuşuyor akça bir...
...
Kategoriler
