Sevdiğinde
Kalbiyle
Bütün dünyayı güzelleştireceğine inanan adamlardan
Öğrendik
AŞKA dair ne varsa
Sevdi adam
Melek kanatlarında yağmurlar indi şehre
Cennet sofraları kuruldu
Duvarı sıva tutmayan yoksul evlerde
Her çocuk kendi masalına uyudu
Anacığının koynunda
Kendi gökyüzüne uyandı baba ocağında
Sevdi adam
Kendi rengine boyandı güneşe küs çiçekler
Yürüdü su, hava, toprak
Upuzun gülsün diye insan yüzleri
Güneşe yürüdü kuşlar
Orman oldu dağ başlarında ağaçlar
Yol bulup menzile vardı
Denizini arayan asi nehirler
Sevdi adam
Güzelleşti dokunduğu her ne varsa
Diz kırdı mizanda kin , öfke ,kibir
Akıp gitti fikirdeki kir
Güvercinler uçurdu yürek avlusundan
Uzak coğrafyalardaki çocuk düşlerine bir bir
Sevdi adam
Bir ananın evladına yanışı gibi
Dağların göklere dayanışı
Toprağın bahara uyanışı gibi sevdi
Sevdi, güzelleşti yüzü
Aşka döndü,
aşkla
Yandı, küle döndü adam
Sevdiğinde
Aşkıyla
Bütün dünyayı güzelleştireceğine inanan adamlardan
Öğrendik ALDANIŞA dair ne varsa
Şimdi adam bir şiir okur
Dokunan bir şeyler vardır
Şiir midir
Sesi midir
Yoksa adamın kendisi midir
Kategoriler
