korkusuzca yağmur yağıyor bu kente
günlerin geri sayımı ağlıyor
eflatun akşamlara
gökyüzü sevdiriyor kendini
özlemle akıyor gök gürültüsünden toprağa
bir düş armonisinde
haberci kuşlar geliyor bak şimdi
bulutlar yol veriyor her birine
dingin
suskun
durulmuş
telgrafın tellerinde
kaldırımlar boyu sıralanmış
hanımeli kokularında
aşkı içime çekiyorum yağmur sonrası
seviyorum göğün esmer sarnıcını
yağmura durduğu için
deniz de tanıyor hani
gözlerindeki derinliği
aşk yangın harelerinde
en çok kahvelerinde aklım
başım dönüyor
baktıkça
düşerken tüm saklambaçlar saydam bir aynadan
damlanın içindeki okyanusta
ebe arıyor bizi
birbirimize akarken
uyanıyor tüm karıncalar çöl sessizliğine
taşıyorlar çığlığımı
her biri tutuşmuş mektuplar
kumulların güneş eriyiğinde
dudaklarımda tuz
sana yoruyorum hasreti
sana susuyorum yeniden
bakıyorum gökyüzüne
yağmur yağsın hep
kalmadı zümrüdüanka kaf dağında
kalandık biz
aşkı içine çeken
Aysu
Yazarın Notu:mercan dede -denizkızı ilahisi
Kategoriler
