ilk kez sevip birbirlerini
başa sardılar ömürlerini
hiç kafaya takmadılar
gelip geçen fanileri.
çılgın bir koy du,Karadeniz'di
suya bıraktılar dünlerini.
dünyanın kirli avuçlarından
çekip aldılar düşlerini.
umulmadık bir sağanaktı,
yangın merdiveninden indiler
gümüş renkli denizin
alevden yatağına.
AŞKIN ŞERBETİNİ TATTILAR.
yüz sürüp ölümün eteğine
aşk dileyecekler şimdi
aşk...
aşk..
aşk..
kaç kezse ölmenin gereği
o kadar çok ölme vakti.
keşke her gün yağmur yağsa
İstanbul’da…
aşkın dudaklarını ıslatsa
üstelik bir de pazar olsa...
Seher Duman