dönerken ayaklarım senden geriye,
hissettiğim ağrı
afallamış suretimi okşayan
rüzgarın sevgisine dahi aldırmıyordu....
dilimin döndüğünce kendime anlattığım her bahane
koca keşkeler diziyordu yüreğime..
ama yine de
aşk , yakışıklı duruyordu bende.....
buğulanmış acı aksada gözlerimden
farketmezdi artık !
tek bildiğim
o ağrı senden kalan son bekleyenimdi.....
kabataş iskelesinde sulara gömdüğüm sevda
beşiktaş iskelesinde hala seninleyim diyordu...
.................ne güzel .......................
yutkunup içime attığım her kabahatin
kahverengi bakışlarımda defnediliyordu
ve sekizde sekiz suçlu yazıyordu
tüm tutanaklar.....
kalbimse .....................aldırmıyordu !
ıslayıp gönlümü her seferinde
sırılsıklam sarhoş
son kez el sallıyordum martılara
gidemedim ondan
......gidemedim.....diye ,
göz göre göre,
devriliyordu koca sevda
leylalığım bile etmiyordu fayda
yalvarmalarımsa allaha
ah,
bilsen ....nasıl vurgundum sana ?
sığınsamda içimdeki çılgın acıya
gözlerimin kıskançlığından çekinip
bakamıyordum resmine....
ve usturuplu mısralarla
yazıp şiirimi
sersem anılarımla
vuruyordum kıyıya
bahanemse
aşk....
kalbimde acı....
tesbihimde otuzüç taş
diyordu ki !
sabır herşeyin ilacı....
şiirime sesiyle can veren BİRSU CANYOL arkadaşıma
çççookkkkkkkkkk teşekkür ediyorummmmmm..........
Nebile Aydın
Yazarın Notu:her
aşkın bir bahanesi vardır...
benim bahanem sendin...
Kategoriler
