Şimdi Dünyayı, sen yokken
bir köy meydanı olarak görürüm,
Tek bekleyen dut ağacı
İstanbul,
Sevgilim.....
Ben bunu nasıl anlatırım
Sana sevgilim...Uzaklardasın.
hoşça kal demeden gittin üstelik
şimdi yanında olmak, bütün gün
uykusuz kalmak.Sokuldukça,
kolların sararken bütün,
bedeni mi öylece, senin nefesin,
öylece kalp atışlarını dinliyor
olmak, varken şimdi sen.
Ben seni ararken düşlerimde
Bir b
aşka şehirde
Küçük ellerini seviyorsun.
Yetim bütün çocukların...
A.Rıza
16.07.2010
İstanbul
Kategoriler
