AŞK GÜNEŞİ
Büyük bir boşluk senden evveli
Uçarı, serseri, kopuk hayattan
Kurumuş yaprak gibi savrulan
Emanet bırakılmış sanki dünyaya
Biraz hırçın, biraz da ukala
Sahte bir kalabalık arasında
Boş bakan gözlerle etrafa
Hiç inancı kalmamış mutluluğa
Ama sen konunca ruhuma
Gonca gül açıldı dallarımda
Anladım ki;
Sevgi, kutsal bir hazineymiş ulaşılmaz sanılan
sevense Zümrüd-ü Anka onu aramaya koyulan
Anladım ki;
Muhabbetle açıyor gönül kanatlarını
Onun hatrı yıkıyor gıyap duvarlarını
Anladım
Aşkın narıyla yanmaya razı pervaneyi
Uğrunda dökülen kanların kadrini
Cihana değişmez seven sevdiğini
Doldur kadehine mehtaplı geceleri
Yıldızların dansıyla yudumla meyi
Ey
Aşk Güneşi;
Sen yaktın bu bedeni
Yağmur ol, söndür içimdeki alevi,
Rüzgarınla savur Kaf Dağının ardına, küllerimi....
Kategoriler
