Gitmek zorundaydı!
Bitmek zorundaydı.
Burada; yolları ayırmalıydı.
Noktayı koymalıydı...
Hiç sevmezdi, vedaları,
Susmalıydı!
Aniden hareketlendi!
Ayakları, hızlı adımlarla,
Koşarcasına, uzaklaştı oradan.
Soluk soluğa kalmıştı,
Durdu oturdu, daldı gözleri...
Yüreğine, gitti elleri!
Nadir bulunan,
"
Aşk çiceği" orada duruyordu...
Üzgünüm! dedi.
Gözyaşları düşerken,
yapraklarına damla damla...
Seni; kökünden sökmeliyim!
Sıkıca kavradı, çiceği çekti kopardı!
Kökleri sallanıyordu.
Fark etmemişti, daha önce
Düşünememişti!
Üzerinden, tohumları dökülüyordu,
Aşk çiceğini, yok etmek isterken,
Yüreğinin, her yerine "
aşk" ekiliyordu.
Gönlünün, bahçesinde ...
V.Kayra