burası en ücrada çocukluğumu yitirdiğim park
İlk
aşkımın bana el uzattığı yer
belki de en sevdiğim, tapınmadığım tapınak
terk eden sevgilinin bıraktığı ben
çileli ihtiyarın başını eğip gülümsediği
ah o anlar deyip, elinin tersiyle güneşi silerken
kibriti söndüren yağmur sağanak
aşk yine yaşıyordu
ölüme meydan okuyarak.