Ustalardan Şiirler

Şu dağların gülü ve herkesin gözdesiyken
Sen kopardın beni,
Belki yalnızlıktan, belki susuzluktan kurtardın beni,
Yılllar varki suya, okşanmaya, koklanmaya hasretim ben,
Yinede hiç koparılmayı istemedim. Hep bu günden korktum.
Senden istediğim sadece beni sevmen,
Koklayıpta işin bitince bir kenara atmanı değil
Koparınca güller solar, bunu biliyorum
Fakat sende şunu bilki;
Beni hergün göreceğin içi su dolu bir vazoya koyarsan
Bak göreceksin senin sevgin senin özverin beni yeşertecek
Sana söz veriyorum
Beni ilk koparttığın kadar güzel,
Başını döndürecek kadar o güzel kokuyu
Bende yine bulacaksın.
Yeterki sen bu gülü koklamasını,
Yeterki sen bu gülü sevmesini bil,
Şu dünyada öylesine zalim öylesine gaddar insanlarla var ki
Daha bir fidanken, hatta tomurcuğu bile açmadan
İçini çekerek incitmeden usulca koparırlar
Sonrada işleri bitince fırlatır bir köşeye atarlar.
Sen bana göre dağda değil, bataklıkta bir gül buldun
Kim bilir bu güne kadar hiç acımadan kaç gül kopardın
Bunu bilmem ama beni kopardın ama atamayacaksın
Umarım beni hatırlamışsındır.
Gülü seven değil, onu koparan
Dikenine katlanır.