Görmüştü de başka bir çocukta, imrenmişti… Lolipop şekeriydi, çocuğun, tek isteği… Almayınca annesi, azıcık direnmişti Acı ki, o gün yedi unutulmaz köteği…
Acıyordu her yeri, hıçkırdı gün boyunca Yatamadı acıdan, döndü durdu yatakta Annesine babası çok kızmıştı duyunca Düşündü, bulamadı, nerde yapmıştı, hatâ?
Tek suçu bir lolipop şekeri istemekti Bin pişman oldu ama, istemişti bir kere Alıp diğer çocuklar gibi iştahla yemekti Bir daha kavuşamadı, perde inen gözlere…
Tüm hayatını zehir etti, bir mâsum istek Hatırladıkça döker kirli küskün yaşları Bir daha gözükmedi kayıp ettiği destek Tökezleyerek aştı düzlüklerden taşları…
Lolipop…ömrü boyu kapanmayan yaraydı Çıkmadı hiç aklından, o gün yediği dayak Umudu acısının renginden de karaydı Her şey acıydı, daha Çok acıydı yaşamak!
Hatırladıkça hâlâ, lolipop çeker canı. Alır ama nedense bir tek bile yiyemez. Kocaman adam oldu, unutmadı o ânı. Burulur kalbi, canı yanar, saklar, diyemez…
Kategoriler
