Ustalardan Şiirler

Hani sen vardın ya bir zamanlar;
Bir çocuk gibi utangaç sen...
Bir tek evinin yolunu çizerdi ayakların
Başında onurun ,elinde kalbin
Bir de ellerimden tutup;
Haykırmak istediklerin vardı.
Çığlıklara boğulmak istediklerin vardı hatta
Gözlerin "Asmalı Konak" lar da kirlenmemişti henüz
Henüz gözlerin, gökyüzü gibi eşsiz ve sadeydi
Yüreğin vardı buram buram yağmur kokan
GÜL' dü yüreğin, gülümdün...
Yürürken yollar ardına serptiğin yapraklar
Bir gül doğurmuştu çünkü, bizim için...

Yarıp göğsümü yarısını sana vermiştim
Bir kalkan gibi öylece; zamanla savaşırken...
Umutsuzluk çekmesin diye seni karanlığına;
Boşluğa dökerdim tüm umutlarımı...
Yine de suskun kalırdın çığlıklarıma
Çağrılarıma aldırmak istemezdin
Korkuyordun çünkü fedakarlıklarımdan
Göz yaşlarımın kıyamet çağrısından ürküyordun
Yüreğinin çatırdamasından korkuyordun bilirim
Çıt! diye hemencecik kırılırdı çünkü kalbin
Sitemkar, ufacık bir sözden çıt! diye
Öyle masumdun işte sen, öyle çıtkırıldım
Beni kırmanı hayal edemiyeceğim sen vardın ya...

Küçücük ellerin gözyaşlarıyla dolardı beş vakit
Kocaman dileklerin olurdu, tarafsız...
Tanımsızdın,ağlatırdın kalıplaşmış bu yüreği
Gizesrar dolu bakışlarıyla,
Yıldızları düşüren sen vardın ya...

Sen vardın ya hani;
Yağmuru kucaklayan sen
Karlarla uyuyan, kış gecelerine hasret
Sürüklemesini bilen karanlığı saçından
Bulutları seyrederken dalmasını bilen;
Mazinin karanlıkta kalan mutluluğuna...
Umut aşılayan sen vardın ya yağmur yağdırıp...

O kadar çok sen vardın ki;
Seni tanımaya hiç vaktim olmadı...
Yaşamasını bilen biriydin;
Aç çocukların hayatını...
Günleri ağlamaklı biriydin,
Kitaplarla boğuk boğuk
Biriydin gözleri tedirgin sen...

Özce sen vardın yani;
Sen olmayan sen...

Korkunç pençeleriyle zaman
Savaşırken senle ölüm arenasında
Umrunda bile değildi;
Sana uzattığım kalkan...
Zaman seni öyle mağlup etti ki;
Başında ki onurunu kaybettin ilk önce
Gizesrarını kaybettin gözlerinden
Zincirleme kaybettin tüm kazançlarını
Gruplara yenildin, piç gruplara...
Daldın sen de içine namussuzluğun
Beni aramaklı kıldın...
Ve kendini;
Yüreğimdeki tek mezara gömdün...

Aksaray
28.08.2003