Ustalardan Şiirler

Biri yaprak, diğeri yılan olan
İki yüzüğümü
Işığın gölgesinde bıraktım
Beni uyutmaları için.

Bu gece ay doğarsa
İçi dolacak yüzüklerimin.

İçimin yatağına
Çekilirse gözlerim,
Toz meleğim gelir
Uyku meleğim.
Kanadını silkeler
Döner
ve dua eder
Uykuyla doluncaya kadar
Yüzüklerim.

Dokunup kendime
Tenim yumuşamış
Dedirten gece
Gövdemde yokluğun
Rengi beyaz
Bilmiyor kimse.

Bu gece uyursam
Uykum
Gecenin acı göğünden süzülür
Gövdeme yerleşirse

Bir ses
Çiçeğine konarsa
Çocukluk defterimin
Toz meleğim gelir
Uyku meleğim
Kanadını silkeler
Döner
ve dua eder
Uykuyla doluncaya kadar
Yüzüklerim.

Melek sorar
Anne tanrı nedir
Sonsuzluktur yavrum
Fakat sonu yok onun da.

Bu gece meleğimin
Kalbi daralmış
Bilmiyor tozundan uyku yapmayı
Unutmayı.
Kanadını kırmadan sevincimin
Bilmiyor uçmayı

Melek uyumaz
Aslında erkek de olmaz melek
İnatçı ve kuru bir evcilik ağacı
Ay çocuğu olsaydım keşke

Bu gece meleğimin
Kalbi daralmış
Bilmiyor tozundan uyku yapmayı
Unutmayı

Meleğim kanadını süzse
Dökse üstüne yüzüklerin
Geceye verse içini
Uyku getirse...