Ustalardan Şiirler

Bu ne hal çöplükmü denizine bak!
Benim İstanbul’um böyle değildi.
Köyü bile aratıyor,şehirden ırak;
benim İstanbul’um böyle değildi.

Dur denmemiş Anadolu göçüne,
yürek dayanmaz, çıplağına açına.
Villa girmiş koruların içine,
benim İstanbul’um böyle değildi.

Gece kondu villa ile iç içe,
bunca tezat,bazen itiyor suça,
çözümü belkide,dur demek göçe;
benim İstanbul’um böyle değildi.

Göz yumanlar şehri uzattı dağa,
her yanı beton,hasret kaldık toprağa,
gönlüm razı olmaz,bu şehirden kopmaya,
benim İstanbul’um böyle değildi.

Kiraları üç,beş maaş tutuyor,
yüzme bilmeyeni,boğaz yutuyor,
garip vatandaşı,tez unutuyor,
benim İstanbul’um böyle değildi.

Küçük büyüğe saygı duyardı,
dert ortağı olan komşular vardı,
şimdi mi; şehri eşkiya sardı,
benim İstanbul’um böyle değildi.

Barajı var asitli su akıyor,
gençleri var; küpe,kolye takıyor,
içi beni,dışı eli yakıyor;
benim İstanbul’um böyle değildi

köylüsü,kentlisi hepsi yabancı,
hem yolcusu pişman hemide hancı,
herkesin karnında değişik sancı,
benim İstanbul’um böyle değildi.

Darlık çekilmezdi, balıktan yana,
musluktan su içerdik hep kana kana,
daha ne söyleyeyim kardeşim sana,
benim istanbul’um böyle değildi.